انتقال درونی ریسک | مدیریت ریسک بروکرهای فارکس: روش چهارم

انتقال درونی ریسک، یکی از روش‌هایی هست که در مدیریت ریسک بروکرهای فارکس کمتر شناخته‌ شده ست. شاید در آموزش فارکس کمتر به این موضوع پرداخته بشه، اما درک اون برای هر تریدری مهم و حیاتیه. این روش، پشت پرده نحوه مدیریت سفارشات در بعضی از بروکرها رو نشون میده و میتونه بر شفافیت و پتانسیل تضاد منافع بروکر تأثیر بذاره.

بروکرهای فارکس، برای حفظ پایداری خودشون، به مدیریت ریسک نیاز دارن. انتقال درونی ریسک به اونا اجازه میده سفارشات مشتری‌ها رو داخلی‌سازی کنن. این کار میتونه رو سرعت اجرا و هزینه‌ها تأثیر بذاره. اما از طرف دیگه، میتونه سوالاتی رو در مورد همسویی منافع بروکر با تریدر هم ایجاد کنه.

شناخت این روش، دید شما رو نسبت به بروکرها عمیق‌تر میکنه. تا با آگاهی بیشتری، معاملات خودتون رو مدیریت کنین. و بروکری رو انتخاب کنین که مدل عملیاتی اون با انتظارات شما جور دربیاد.

انتقال درونی ریسک (Internalization) چیه؟

انتقال درونی ریسک یا Internalization، یه روش خاص و پیچیده تو مدیریت سفارشات بروکرهای فارکسه. این روش، فراتر از فرستادن مستقیم سفارش به بازار عمل میکنه. و جزئیات خاص خودش رو داره. دونستن این جزئیات برای تریدرها خیلی مهمه تا بتونن عملکرد بروکر خودشون رو بهتر تحلیل کنن.

تعریف ساده انتقال درونی ریسک

انتقال درونی ریسک، یعنی بروکر سفارش خرید یا فروش مشتری رو به بازار واقعی نمیفرسته. به جای این کار، خودش طرف مقابل اون معامله میشه. و اون رو تو سیستم داخلی خودش انجام میده.

تو این روش، بروکر خودش ریسک معامله رو قبول میکنه. هدف بروکر، مدیریت این ریسک در داخل سیستم خودش هست. تا از نیاز به پوشش ریسک در بازار خارجی بی‌نیاز بشه. این مکانیزم، پایه و اساس مدل‌های خاصی از بروکری رو تشکیل میده.

این فرآیند، برای بروکرها از نظر عملیاتی میتونه مزایایی داشته باشه. اما برای تریدرها ممکنه سوالاتی رو در مورد شفافیت و همسویی منافع ایجاد کنه.

Internalization به عنوان بخشی از مدل B-Book

انتقال درونی ریسک، ارتباط خیلی نزدیکی با مدل بروکر B-Book داره. در واقع، اینترنالیزیشن، قلب عملیاتی مدل B-Book هست. و نحوه اصلی کار این نوع بروکرها محسوب میشه. بروکرهای B-Book سفارشات مشتری‌های خودشون رو داخلی‌سازی میکنن. این داخلی‌سازی، همون فرآیند اینترنالیزیشن هست.

در مدل B-Book، بروکر خودش ریسک معاملات مشتری رو قبول میکنه. و از ضرر احتمالی مشتری‌ها سود میبره. این موضوع، دلیل اصلی پتانسیل بالای درآمدزایی این مدل برای بروکر هست. در مقابل، مدل A-Book سفارشات رو به بازار واقعی می‌فرسته و خودش طرف معامله نمیشه. این تفاوت اساسی، نوع همسویی منافع بروکر با تریدر رو مشخص میکنه.

تفاوت انتقال درونی با ارجاع به بازار (Routing)

تفاوت اصلی انتقال درونی ریسک با ارجاع به بازار (Order Routing)، در مقصد نهایی و نحوه انجام سفارش هست. که رو شفافیت و پتانسیل تضاد منافع تأثیر میذاره.

انتقال درونی: سفارش در سیستم داخلی بروکر اجرا میشه. و بروکر خودش طرف معامله هست. این میتونه باعث سرعت بالا در اجرا بشه. چون مراحل کمتری تو فرآیند دخیل هستن.

ارجاع به بازار: سفارش به ارائه‌دهنده‌های نقدینگی خارجی یا شبکه ECN فرستاده میشه. این روش، شفافیت بیشتری داره. چون قیمت‌گذاری توسط بازیگرهای مستقل بازار انجام میشه.

این تفاوت در ماهیت اجرای سفارش، برای تریدرهایی که دنبال شفافیت حداکثری هستن، مهمه. همچنین درک این تفاوت، به تریدر کمک میکنه تا نوع بروکر خودش رو بهتر تشخیص بده.

فرآیند انتقال درونی ریسک چطور کار میکنه؟

برای درک دقیق انتقال درونی ریسک، باید مکانیسم عملیاتی اون رو بشناسیم. این فرآیند، نشون میده که چطور یه بروکر ریسک معاملات مشتری‌هاش رو در داخل سیستم خودش مدیریت میکنه. و چه لایه‌هایی در این فرآیند دخیل هستن. تا بتونه در نهایت به کسب سود بپردازه.

تطبیق سفارشات مشتری‌ها تو داخل بروکر

یکی از اصلی‌ترین روش‌ها در انتقال درونی ریسک، تطبیق سفارشات مشتری‌ها با همدیگه در سیستم داخلی بروکره. اگه یه مشتری قصد خرید یه جفت ارز رو داشته باشه و مشتری دیگه قصد فروش همون جفت ارز رو، بروکر این دو سفارش رو در داخل سیستم خودش با هم تطبیق میده.

این تطبیق داخلی، نیازی به فرستادن سفارش به بازار خارجی نداره. این کار باعث صرفه‌جویی در هزینه‌های بروکر میشه. چون نیازی به پرداخت هزینه به ارائه‌دهنده‌های نقدینگی خارجی برای این سفارش‌ها نیست.

همچنین، سرعت اجرای سفارش رو بیشتر میکنه. چون فرآیند ساده‌تر و بدون واسطه‌های بیرونی هست. این روش به بروکر کمک میکنه تا ریسک خودش رو به صورت هوشمندانه مدیریت کنه.

نقش دفتر سفارشات داخلی

انتقال درونی ریسک نیاز به یه دفتر سفارشات داخلی (Internal Order Book) در بروکر داره. این دفتر، شامل همه سفارش‌های خرید و فروش مشتری‌های بروکر هست. که هنوز اجرا نشدن و منتظر تطبیق داخلی هستن. این دفتر، مرکز کنترل برای بروکرهای B-Book هست.

بروکر از این دفتر برای پیدا کردن سفارش‌های متقابل استفاده میکنه. این دفتر، ابزاری خیلی مهم برای مدیریت داخلی‌سازی هست. و به بروکر اجازه میده تا به صورت بهینه، سفارش‌ها رو تطبیق بده. عملکرد این دفتر، مستقیماً رو سرعت و کیفیت اجرای سفارش‌های داخلی تأثیر میذاره.

مثال عملی از اجرای سفارش تو مدل انتقال درونی ریسک

فرض کنین مشتری A قصد خرید ۱ لات EUR/USD رو داره. و مشتری B قصد فروش ۱ لات EUR/CUSD رو تو همون لحظه.
بروکر این دو سفارش رو در سیستم داخلی خودش با هم تطبیق میده. نیازی به فرستادن اون به ارائه‌دهنده‌های نقدینگی خارجی نیست.

در این مثال، بروکر از اسپردی که از هر دو مشتری میگیره، سود میبره. این روش، ریسک رو برای بروکر کم میکنه. و به اون اجازه میده تا تو حجم‌های بالا، درآمدزایی کنه. این مثال، ماهیت داخلی‌سازی رو به روشنی نشون میده.

تفاوت با A-Book و STP تو فرآیند اجرا

فرآیند انتقال درونی ریسک با A-Book و STP تفاوت‌های کلیدی داره که تو انتخاب بروکر مهمه:

A-Book: سفارش به ارائه‌دهنده نقدینگی خارجی یا شبکه ECN فرستاده میشه. و بروکر فقط واسطه هست و ریسکی رو قبول نمیکنه.

STP: سفارش مستقیماً و به صورت خودکار به ارائه‌دهنده‌های نقدینگی ارجاع داده میشه. بدون تطبیق داخلی گسترده.

انتقال درونی (B-Book): سفارش داخلی اجرا میشه. و بروکر خودش طرف معامله هست. تو اینجا، بروکر ریسک مستقیم معامله رو قبول میکنه.

این تفاوت در ماهیت اجرای سفارش، روی شفافیت و پتانسیل تضاد منافع تأثیر میذاره. و هر مدل ویژگی‌های خاص خودش رو داره.

مزایای انتقال درونی ریسک برای بروکر و تریدر

انتقال درونی ریسک، با وجود پیچیدگی‌ها، مزایایی رو هم برای بروکر و هم برای تریدر به همراه داره. این مزایا، دلیل محبوبیت این روش در بین بعضی از بروکرها هست. و باعث میشه این مدل همچنان در بازار وجود داشته باشه.

برای بروکر: پتانسیل سودآوری بالا (از ضرر مشتری‌ها)

یکی از بزرگترین مزایای انتقال درونی ریسک برای بروکر، پتانسیل کسب سود بالا هست. اگه مشتری‌های بروکر ضرر کنن، این ضرر به سود بروکر تبدیل میشه. این روش به خصوص بین تریدرهای تازه‌کار رایج هست.

این موضوع، میتونه منبع درآمد خیلی زیادی برای بروکر باشه. و دلیل اصلی علاقه برخی بروکرها به مدل B-Book (که رو پایه این روش هست) محسوب میشه. چون میتونه سودهای قابل ملاحظه‌ای رو به همراه داشته باشه.

برای بروکر: کنترل کامل رو قیمت‌گذاری و اسپرد

در مدل انتقال درونی ریسک، بروکر کنترل کاملی رو قیمت‌گذاری و اسپرد داره. این کنترل به بروکر اجازه میده تا اسپردها رو ثابت نگه داره. یا اون‌ها رو بر اساس شرایط بازار داخلی خودش و رفتار مشتری‌ها تنظیم کنه.

این قابلیت کنترل، برای بروکرها جذابه. و به اون‌ها انعطاف‌پذیری بیشتری در مدیریت حاشیه سود میده. این موضوع میتونه به بروکر کمک کنه تا حاشیه سود خودش رو بهینه کنه. و در شرایط مختلف بازار، بهترین عملکرد رو داشته باشه.

برای بروکر: کاهش هزینه‌های ارجاع به ارائه‌دهنده‌های نقدینگی

انتقال درونی ریسک، هزینه‌های بروکر رو کم میکنه. بروکر نیازی به پرداخت هزینه به ارائه‌دهنده‌های نقدینگی خارجی برای هر معامله نداره. این امر، هزینه‌های عملیاتی بروکر رو خیلی کم میکنه.

این صرفه‌جویی در هزینه، میتونه به بروکر کمک کنه تا اسپرد رقابتی‌تری رو برای مشتری‌هاش ارائه بده. و سودآوری خودش رو بیشتر کنه. این مزیت، تأثیر مستقیمی رو سود خالص بروکر داره.

برای تریدر: سرعت اجرای خیلی بالا و عدم ریکوت

یکی از مزایای انتقال درونی ریسک برای تریدر، سرعت اجرای خیلی بالا هست. چون سفارش داخلی اجرا میشه، معمولاً تأخیری وجود نداره. این سرعت برای تریدرهای کوتاه‌مدت (اسکالپرها) که به اجرای سریع نیاز دارن، خیلی جذابه.

و اینکه احتمال ریکوت (Requote) تو این مدل کم میشه. چون بروکر خودش قیمت رو مشخص میکنه. و نیازی به گرفتن تأیید دوباره از بازار خارجی نیست. این موضوع، تجربه معاملاتی رو برای تریدرها بهتر میکنه.

معایب و ریسک‌های انتقال درونی ریسک

انتقال درونی ریسک با وجود مزایاش، معایب و ریسک‌های جدی‌ای هم برای تریدرها و هم برای صنعت داره. شناخت این ریسک‌ها، برای انتخاب آگاهانه بروکر خیلی مهمه. تا از ضررهای احتمالی جلوگیری بشه. این معایب، روی شفافیت و اعتماد تریدر به بروکر تأثیر میذارن.

تضاد منافع (Conflict of Interest) جدی بین بروکر و تریدر

بزرگترین ریسک در انتقال درونی ریسک، تضاد منافع هست. چون بروکر خودش طرف مقابل معاملات مشتری هست، سود مشتری میتونه به معنی ضرر بروکر باشه.

این تضاد منافع میتونه باعث بشه بروکر وسوسه بشه. تا در اجرای سفارشات یا قیمت‌ها دخالت کنه. این موضوع، نگرانی‌های جدی رو در مورد عدالت و شفافیت ایجاد میکنه. و از مهمترین دلایل عدم اعتماد برخی تریدرها به این مدل هست.

ریسک دستکاری قیمت و اسپرد غیرمنطقی

به دلیل اینکه بروکر تو انتقال درونی ریسک خودش قیمت‌ها رو به مشتری‌هاش ارائه میده، پتانسیل دستکاری قیمت وجود داره.

مثال: بروکر میتونه عمداً اسپرد رو تو لحظه‌های خاص بیشتر کنه تا سود بیشتری به دست بیاره.

مثال: میتونه قیمت‌ها رو کمی با بازار واقعی متفاوت نشون بده تا تریدر رو به اشتباه بندازه.

این دستکاری‌ها میتونن به ضرر تریدر تموم بشن. و اعتماد رو از بین ببرن.

پیامدهای نوسانات شدید بازار رو بروکر

البته انتقال درونی ریسک برای بروکر میتونه سودآور باشه، اما در زمان نوسانات شدید بازار، اگه بروکر نتونه ریسک خودش رو درست مدیریت کنه، میتونه دچار ضررهای خیلی بزرگی بشه.

مثلاً اگه تعداد زیادی از مشتری‌ها به طور همزمان و تو یه جهت خاص سود کنن، بروکر باید همه اون سودها رو از جیب خودش پرداخت کنه. این موضوع میتونه پایداری مالی بروکر رو تهدید کنه. و باعث ورشکستگی بشه.

نگرانی‌های رگولاتوری و شفافیت

انتقال درونی ریسک به دلیل تضاد منافع ذاتی، نگرانی‌هایی رو در مورد شفافیت و رگولاتوری ایجاد میکنه. برخی نهادهای نظارتی سختگیر، این مدل رو محدود میکنن. یا نظارت خیلی زیادی رو اون دارن.

هدف این محدودیت‌ها، محافظت از تریدرها در برابر کارهای ناعادلانه بروکر هست. این موضوع، بروکر رو مجبور به شفافیت بیشتر میکنه. و به تریدرها اطمینان بیشتری میده.

مدیریت ریسک بروکر تو مدل انتقال درونی

حتی در مدل انتقال درونی ریسک، بروکرها برای کم کردن خطرات خودشون، از روش‌های مدیریت ریسک استفاده میکنن. این فرآیندها، لایه‌های حفاظتی برای بروکر ایجاد میکنن. تا از ضررهای بزرگ جلوگیری بشه و پایداری مالی خودشون رو حفظ کنن.

پوشش ریسک با انتقال مازاد ریسک به بازار خارجی

بروکرها در مدل انتقال درونی ریسک، همه ریسک رو در داخل نگه نمیدارن. اون‌ها ممکنه مازاد ریسک خودشون رو به بازار خارجی بفرستن.

مثلاٌ اگه حجم زیادی از مشتری‌ها در یه جهت خاص (مثلاً خرید) معامله کنن و بروکر نتونه اون رو در داخل تطبیق بده، میتونه بخشی از این حجم رو در بازار واقعی (با ارائه‌دهنده‌های نقدینگی A-Book) بفروشه تا ریسک خودش رو پوشش بده.

این کار به بروکر کمک میکنه تا از ضررهای خیلی بزرگ و ناگهانی جلوگیری کنه.

الگوریتم‌ها و هوش مصنوعی برای مدیریت ریسک داخلی

بروکرهای بزرگ در مدل انتقال درونی ریسک، از الگوریتم‌ها و هوش مصنوعی پیشرفته استفاده میکنن. این تکنولوژی‌ها به اونا کمک میکنه:

ریسک‌های بازار رو به صورت لحظه‌ای ارزیابی کنن.

رفتار معاملاتی مشتری‌ها رو تحلیل کنن (مثلاً کدوم تریدرها معمولاً ضرر میکنن).

موقعیت‌های ریسکی خودشون رو به طور خودکار پوشش بدن تا از ضرر جلوگیری بشه.

این الگوریتم‌ها، نقش کلیدی تو بهینه‌سازی ریسک و بیشتر کردن سودآوری بروکر دارن.

نقش تحلیل داده‌های رفتاری مشتری‌ها

در مدل انتقال درونی ریسک، تحلیل داده‌های رفتاری مشتری‌ها خیلی مهمه. بروکرها الگوهای معاملاتی مشتری‌های خودشون (مثل تریدرهای سودده در مقابل ضررده) رو بررسی میکنن.

این تحلیل به بروکر کمک میکنه تا تصمیم بگیره کدوم سفارش‌ها رو در داخل خودش نگه داره. و کدوم‌ها رو برای پوشش ریسک به بازار خارجی بفرسته. این یه استراتژی هوشمندانه برای مدیریت ریسکه. که به بهینه‌سازی درآمد بروکر کمک میکنه.

شناسایی بروکرهایی با مدل انتقال درونی ریسک

شناخت اینکه یه بروکر از مدل انتقال درونی ریسک استفاده میکنه، همیشه آسون نیست. چون بعضی از بروکرها خیلی کم به این موضوع اعتراف میکنن. اما با بررسی چند تا نشونه، میتونین احتمال این مدل رو تشخیص بدین و یک انتخاب آگاهانه داشته باشین.

بررسی رگولیشن و نوع لایسنس

رگولیشن قوی، اولین نشونه شفافیت بروکر هست. بروکرهایی که از مدل انتقال درونی ریسک استفاده می‌کنن، باید تحت نظارت نهادهای رگولاتوری خیلی معتبر باشن.

لایسنس‌های Tier-1 یا Tier-2 نشون میدن که بروکر به قوانین پایبنده. اما باید به ماهیت رگولیشن توجه کرد که آیا مدل‌های B-Book رو هم پوشش میده یا نه. این بررسی دقیق، شما رو از بروکرهای غیرشفاف دور نگه میداره.

ساختار اسپرد و کمیسیون (اسپرد ثابت و بدون کمیسیون)

بروکرهایی که عمدتاً از مدل انتقال درونی ریسک استفاده میکنن، معمولاً اسپرد ثابت و بدون کمیسیون رو ارائه میدن. این میتونه یک نشونه قوی باشه.

اگه بروکری این ساختار هزینه رو داره، احتمال اینکه بخش زیادی از سفارش‌ها رو تو خودش نگه داره، بالاست. در مقابل، بروکرهای ECN/A-Book معمولاً اسپرد متغیر و کمیسیون میگیرن.

وعده‌های سود غیرواقعی و بونوس‌های جذاب

انتقال درونی ریسک برای بروکر پتانسیل سود بالایی داره (در صورت ضرر مشتری‌ها). همین باعث میشه برخی بروکرهای B-Book (که از این روش استفاده میکنن) وعده‌های سود غیرواقعی یا بونوس‌های خیلی جذاب و غیرمنطقی رو ارائه بدن.

این وعده‌ها پرچم قرمزی برای کلاهبرداری یا مدل‌های غیرشفاف هستن. هرگز به چنین وعده‌هایی اعتماد نکنین.

نظرات و تجربیات تریدرها در مورد ریکوت و اسلیپیج

نظرات و تجربیات تریدرها تو فروم‌ها و شبکه‌های اجتماعی خیلی مهمه.

ریکوت‌های مکرر: به دنبال شکایت از ریکوت‌های زیاد باشین. به خصوص تو لحظه‌های نوسان کم یا تو زمان‌هایی که بازار به نفع شماست.

اسلیپیج‌های غیرمنطقی: شکایت از اسلیپیج‌های بزرگ و ناعادلانه (یعنی انجام معامله با قیمتی خیلی بدتر از انتظار) هم میتونه نشونه‌ای باشه.

این تجربیات میتونن شما رو برای شناسایی بروکرهایی که از انتقال درونی ریسک استفاده می‌کنن، راهنمایی کنن.

جمع‌بندی

انتقال درونی ریسک یکی از روش‌های اصلی مدیریت ریسک و کسب درآمد برای بروکرهای فارکس (به‌ویژه مدل B-Book) هست. در این مدل، بروکر سفارش‌های مشتری‌ها رو داخلی‌سازی میکنه. و خودش طرف معامله میشه.

این روش مزایایی مثل سرعت بالای اجرا برای تریدر و پتانسیل سود بالا برای بروکر داره. اما معایبی مثل تضاد منافع، ریسک دستکاری قیمت، و نگرانی‌های رگولاتوری رو هم به همراه داره. بروکرها برای مدیریت این ریسک‌ها، از پوشش‌های ثانویه و الگوریتم‌های پیشرفته استفاده میکنن.

شناسایی بروکرهایی که از انتقال درونی ریسک استفاده میکنن، با بررسی دقیق رگولاسیون، ساختار اسپرد/کمیسیون و نظرات کاربرها امکان‌پذیره. با درک کامل این مفهوم، میتونین هوشمندانه‌تر بروکر خودتون رو انتخاب کنین. و با خیال راحت تو بازار جهانی فارکس فعالیت کنین.

سوالات متداول

۱. انتقال درونی ریسک چیست؟

انتقال درونی ریسک (Internalization) روشی هست تو مدیریت ریسک بروکرهای فارکس که تو اون بروکر سفارش مشتری رو به بازار واقعی نمیفرسته. بلکه خودش طرف مقابل معامله میشه. و اون رو تو داخل سیستم خودش اجرا می‌کنه.

۲. انتقال درونی ریسک چطور تو مدل بروکر B-Book عمل می‌کنه؟

انتقال درونی ریسک پایه و اساس مدل بروکر B-Book هست. تو این مدل، بروکر سفارش‌های خرید و فروش مشتری‌ها رو با همدیگه تطبیق میده (Internal Hedging). و تو صورت عدم تطابق، خودش طرف معامله میشه.

۳. مزایای اصلی انتقال درونی ریسک برای بروکر و تریدر چیه؟

مزایا شامل سرعت اجرای بالا و عدم ریکوت برای تریدر، و پتانسیل سودآوری بالا و کنترل کامل رو قیمت‌گذاری و اسپرد برای بروکر هست. همچنین هزینه‌های ارجاع به ارائه‌دهنده‌های نقدینگی رو هم کم می‌کنه.

۴. مهمترین معایب و ریسک‌های انتقال درونی ریسک کدوم‌ هستن؟

مهمترین معایب شامل تضاد منافع جدی بین بروکر و تریدر، ریسک دستکاری قیمت و اسپرد غیرمنطقی، و نگرانی‌های رگولاتوری به دلیل ماهیت کمتر شفاف این مدل هست.

۵. بروکرها چطور ریسک خودشون رو تو مدل انتقال درونی مدیریت می‌کنن؟

بروکرها ریسک خودشون رو تو مدل انتقال درونی ریسک از طریق پوشش ریسک داخلی (تطبیق سفارش‌های مشتری‌ها)، استفاده از الگوریتم‌ها و هوش مصنوعی برای تحلیل رفتار مشتری‌ها، و تو صورت لزوم، ارجاع مازاد ریسک به بازار خارجی مدیریت می‌کنن.

۶. چطور میشه بروکرهایی که از مدل انتقال درونی ریسک استفاده می‌کنن رو شناسایی کرد؟

شناسایی اونا از طریق بررسی رگولیشن و نوع لایسنس (رگولاتورهای ضعیف‌تر)، ساختار اسپرد ثابت و بدون کمیسیون، وعده‌های سود غیرواقعی و بونوس‌های جذاب، و شکایت‌های کاربرها تو مورد ریکوت و اسلیپیج‌های مکرر امکان‌پذیره.

۷. نقش تحلیل داده‌های رفتاری مشتری‌ها تو انتقال درونی ریسک چیه؟

تحلیل داده‌های رفتاری مشتری‌ها به بروکر کمک می‌کنه تا الگوهای معاملاتی مشتری‌ها رو شناسایی کنه (مثل تریدرهای سودده در مقابل ضررده). و رو اساس اون تصمیم بگیره کدوم سفارش‌ها رو تو داخل خودش نگه داره. و کدوم‌ها رو به بازار خارجی بفرسته.

۸. چرا برخی نهادهای رگولاتوری، انتقال درونی ریسک رو محدود می‌کنن؟

برخی نهادهای رگولاتوری، انتقال درونی ریسک رو به دلیل پتانسیل تضاد منافع و ریسک دستکاری قیمت محدود می‌کنن. هدف این محدودیت‌ها، محافظت از تریدرها و تضمین شفافیت و عدالت تو اجرای سفارش‌ها هست.